[NC] #ฟิคหมินเอาแต่ใจ - chapter 8

[NC] #ฟิคหมินเอาแต่ใจ - Chapter 8

คนตัวเล็กที่เกิดอารมณ์จนส่วนแกนกลางลำตัวโป่งนูนพองดันกางเกงขาสั้น ซึ่งลู่หานรับรู้ได้จากสัมผัสที่ดุนดันบริเวณแกนกายที่เริ่มคับพองของตนเอง สายตาที่ลู่หานมองคนตรงหน้านั้นเต็มไปด้วยความต้องการอย่างไม่หลบซ่อนอีกแล้ว จับประคองมินซอกที่ไร้เรี่ยวแรงให้นอนราบลงกับเตียง หลังจากนั้นคนตัวโตก็ปล่อยให้ริมฝีปากทำหน้าที่ดูดกลืนริมฝีปากอิ่มที่เผยอหอบหายใจ ไม่ปล่อยให้พัก ลิ้นร้อนตวัดรุนแรงขึ้นจนริมฝีปากเล็กเริ่มแดง มินซอกเบลอไปหมด ดวงตากลมสวยพยายามมองใบหน้าหล่อที่ตะโบมจูบเขาอย่างหน้ามืด ตากลับพร่าเลือนเพราะน้ำตาที่คลอจากแรงอารมณ์ ลิ้นเล็กๆโดนเกี่ยวไปมาสลับดูดดึง ริมฝีปากถูกขบเม้มจนแทบปริแตกแต่ไม่ทำให้เจ็บมาก กลับรู้สึกวาบหวามในอกและหัวใจที่เต้นรัว ไม่สัมพันธ์กับร่างบางที่อ่อนปวกเปียกไปทั้งตัวเพียงแค่ลู่หานสัมผัสและจูบ

มินซอกรู้สึก

ยิ่งคิดว่าตนเองเป็นคนแรกแล้ว

ความคับแน่นภายใต้อันเดอร์แวร์ยิ่งอึดอัด

“อึก อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ..อ๊าาาาา” ฝ่ามือแกร่งครอบครองแก่นกายของคนตัวเล็กที่แข็งขืนตั้งแต่แรกไว้แล้วขยับเบาๆ เพียงแค่กอบกุมเท่านั้น เสียงครางหวานรัญจวนกลบเสียงฟ้าเสียงฝนจนสิ้น ลิ้นร้อนแลบเลียส่วนปลายยอดที่มีน้ำใสปริ่มอยู่ ประคับประคองไว้ราวกับเป็นสิ่งล้ำค่า ดูดกลืนสลับรูดรั้ง เพียงไม่นานคนตัวเล็กก็ปลดปล่อยออกมา น้ำขาวขุ่นถูกฉีดออกมาโดยไม่ทันตั้งตัว แต่ลู่หานกลับดูดกลืนน้ำทุกหยาดหยดโดยไม่รังเกียจ ดวงตากลมโตคลอน้ำตาของมินซอกเผลอมองคนตัวโตที่แลบลิ้นเลียนิ้วของตัวเองที่เปรอะน้ำรักด้วยความวาบหวาม ลู่หานยังคงจ้องตากลมนั้นนิ่ง สีหน้าที่ไม่บ่งบอกอารมณ์อะไรกลับรับรู้ได้จากการกระทำ ลู่หานไม่ละสายตาจากร่างเล็กเลยสักนิด กลับยิ่งทำให้หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วแทบหลุดออกจากอก

“มินซอก แยกขาออก” น้ำเสียงทุ้มต่ำที่เรียกชื่อของเขาเปล่งออกมากระตุกหัวใจของมินซอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งสายตาที่โลมเลียเขาไปหมดทั้งตัว และเสียงทุ้มสั่งให้ทำสิ่งน่าอายอีก คนตัวเล็กหน้าแดงซ่าน ผิวแดงระเรื่อไปทั้งตัวด้วยความอาย กลับทำให้ลู่หานยกยิ้มออกมาอย่างง่ายดาย เพียงแค่นั้น เพียงแค่รอยยิ้มเท่านั้นเอง เรียวขาขาวบางก็แยกออกกว้างเผยให้เห็นทุกสิ่งอย่าง เหมือนถูกมนต์สะกดให้ทำโดยอัติโนมัติ ความเขินอายเแปรเปลี่ยนเป็นลุ่มหลง ยอมให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่ร่างสูงตรงหน้าโดยไม่มีข้อแม้ อุณหภูมิภายในห้องและสิ่งแวดล้อมข้างนอกไม่อาจทำให้อุณหภูมิภายในกายของสองร่างตรงนี้เย็นลงได้เลย กลับยิ่งเร่าร้อนมากขึ้นไปอีกเมื่อร่างแกร่งรั้งเรียวขาขาวให้เข้ามาใกล้ มินซอกกระตุกตอนที่ลมหายใจร้อนละไปตามบริเวณต้นขาเหมือนถูกสูดดม มือบางไร้จุดยึดได้แต่ปัดป่ายไปทั่วเตียง ขยุ้มผ้าปูเตียงแรงขึ้นเมื่อรอยจีบสีแดงที่ปิดสนิทถูกรุกรานด้วยลิ้นร้อนที่ชอนไชเข้ามา

“อ๊าา~ อ๊ะ ฮึก อื้ออออ อ๊าา~ “ เสียงใสดังกังวาลไปทั่วห้อง ใบหน้าหวานสะบัดส่ายไปมาซ้ายทีขวาที เรียวขาที่ถูกจับเอาไว้ไม่อาจขยับเขยื่อนไปไหนได้ ลู่หานยังคงส่งลิ้นร้อนผ่านช่องทางสีหวานไม่หยุด กระตุ้นซ้ำๆ จนช่องทางเริ่มคลายตัว ลิ้นร้อนยังคงทำหน้าที่ได้ดี กวาดต้อนภายในรัวลิ้นจนคนตัวเล็กกระตุกและปลดปล่อยออกมาอีกครั้งจนเต็มหน้าท้องบางโดยที่ยังไม่มีใครเล้าโลมส่วนอ่อนไหวนั้นเลย เสียงหอบหายใจของคนตัวเล็กทำให้คนร่างสูงละใบหน้าจากเรียวขาขึ้นมองดูคนตัวเล็ก “ฮึก ละ..ลู่หาน..” เสียงครางเรียกชื่อดังขึ้นเบาๆ เต็มไปด้วยแรงอารมณ์

นิ้วมือกร้านปาดน้ำรักสีขาวขุ่นที่หน้าท้องของร่างบางไว้ ปัดป่ายไปทั่วช่องทางรักที่เริ่มคลายตัวแล้วสอดนิ้วกลางเข้าไป

“อ๊าาา อ๊ะ อะ..ลู่หาน..” เสียงครางหวานดังก้องสะท้อนไปทั่วห้อง เมื่อลู่หานขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ เนิบนาบ ลากผ่านผนังอ่อนด้านในและขยับนิ้วสะกิดผ่านจุดที่ทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกแล้วครางลั่น “อ๊าง~” ลู่หานยกยิ้มแล้วรัวนิ้วตรงจุดนั้นย้ำๆ เขาเป็นพยาบาลทำไมเขาจะไม่รู้ว่าจุดไหนที่ทำให้รู้สึกดี

อนาโตมี่ที่เรียนมามีประโยชน์มากกว่าช่วยเหลือคนไข้อีกนะ

มินซอกเมื่อถูกกระตุ้นย้ำไปย้ำมา คนตัวเล็กได้แต่บิดเร้าตามแรงอารมณ์ที่ถูกชักจูง ช่องทางสีอ่อนที่คับแน่นเริ่มผ่อนคลายมากขึ้น ลู่หานจึงสอดนิ้วที่สองเข้าไป

“อ๊าาาา เจ็บบ..” เมื่อรู้สึกว่าช่องทางคับแน่นเริ่มอึดอัดจนเจ็บ ใบหน้าหวานกลับรื่นน้ำตาออกมา น้ำตาที่ไหลและสีหน้าเจ็บปวดนั้นทำให้ลู่หานต้องผละตัวขึ้นโน้มลงจูบซับน้ำตาของคนตัวเล็กไว้ “อะ..อื้ออ อืมม”  ริมฝีปากอุ่นสอดแทรกปลอบประโลมมินซอกด้วยรสจูบอันดูดดื่ม เบี่ยงเบนความสนใจจากความเจ็บปวดที่ช่องทางด้านล่างให้ผ่อนคลาย ขยับสวนนิ้วเข้าออกช้าๆ และเพิ่มนิ้วเป็นสามนิ้ว  เสียงครางหวานถูกกลืนไปพร้อมกับกลีบปากสวยที่ลู่หานครอบครองไว้ไม่ยอมปล่อย เมื่อคนตัวเล็กถูกกระตุ้นซ้ำผ่านจุดจนลืมเลือนความเจ็บปวดไป เหลือไว้แต่ความต้องการและปรารถนา เอวบางเผลอขยับเข้าหานิ้วแกร่งที่ยังขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ อารมณ์ที่ชักนำพาไปทำให้มินซอกเผลอกระเด้งเอวร่อนตามนิ้วที่ลู่หานขยับ เมื่อแรงตอดรัดเริ่มคลายตัวลู่หานจึงเพิ่มความเร็วถี่ขึ้น เมื่อปล่อยให้ริมฝีปากบางเป็นอิสระได้ ร่างบางยังคงเปล่งเสียงครางไม่หยุด “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาาาาาา” คนตัวเล็กกระตุกสองสามครั้งและปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นออกมาอีกครั้ง หอบหายใจจนเหนื่อยอ่อนเมื่อปลดปล่อยเป็นรอบที่สาม

ร่างสูงที่ยังไม่ถูกปลดปล่อยเลยสักครั้ง แก่นกายที่ตื่นตัวจนท่อนเอ็นโป่งนูนจนอันเดอร์แวร์ปกปิดอะไรไม่ได้ ค่อยๆขยับคร่อมร่างบางไว้แล้วลากมือผ่านเรียวขาขาวที่ถูกปกปิดไว้โดยถุงน่องสีดำ นิ้วแกร่งรูดดึงถุงน่องที่เป็นอาภรบนตัวสิ่งสุดท้ายบนร่างบางออกจนเผยขาเรียวบางสีขาวสะอาดตาไร้รอยขีดข่วน สายตายังคงจ้องมองใบหน้าน่ารักที่เผยอปากหอบหายใจ ยิ่งริมฝีปากอวบอิ่มของคนตัวเล็กที่เริ่มบวมแดงเผลอขบกัดด้วยความลืมตัวยิ่งเหมือนยั่วยวนให้เขาสติแตก ลู่หานจึงประคองขาเรียวให้อ้าออกกว้าง

“ผมขอได้ไหม” มือแกร่งที่ยังคงกระชับเรียวขาที่อ้าออกกว้างไว้ไม่ยอมปล่อยเอ่ยขึ้น เสียงหอบหายใจที่ดังขึ้นและรอยน้ำตาที่หยดผ่านหางตาของคนตัวเล็กทำให้ลู่หานโน้มใบหน้าลงไปจูบซับน้ำตา มินซอกโอบรอบคอคนร่างสูงไว้ เหมือนเรียกร้องความรักจนทนไม่ไหว ริมฝีปากร้อนประกบกัน เสียงที่ถูกกลืนไปไม่ได้ทำให้ความรู้สึกลดลงเลย จูบครั้งนี้ช่างเร่าร้อน โหยหาและทวีความต้องการมากขึ้นไปอีก เมื่อละริมฝีปากออกมาคนร่างสูงจึงต้องย้ำอีกครั้ง “นะครับ”

“ครับ” ริมฝีปากเล็กที่บวมช้ำจากการถูกจูบซ้ำๆ เปล่งออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เรียกรอยยิ้มให้กับคนร่างสูง

“เปลี่ยนใจตอนนี้ไม่ทันนะครับ” ใบหน้าหล่อโน้มลงกระซิบข้างแก้ม ลมร้อนที่ละใบหูและถูกริมฝีปากร้อนขบเม้มเบาๆ เหมือนย้ำเตือนว่านี่คือเรื่องจริง

วูบวาบที่ท้อง

ความรู้สึกที่แทบ 'เสร็จ'

ทั้งๆที่ลู่หาน...แค่จูบและเล้าโลม เท่านั้น





"คุณหนู.." เสียงแหบพร่าดังประชิดริมฝีปาก ลู่หานผละออกมาใบหน้าห่างกันแค่คืบ สายตาพิจารณาใบหน้าน่ารักตรงหน้าที่หยาดเยิ้มแดงระเรื่อ ดวงตามีหยาดน้ำตาคลอหน่วย แววตาสั่นระริกที่รู้ว่าร่างบางตรงหน้าไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน "ผม..ให้โอกาสคุณขัดขืน.." ยากมากที่จะควบคุมให้เสียงปรกติได้ ลู่หานรู้สึกปวดหนึบไปหมด แก่นกลางกายดันจนกางเกงไม่สามารถปกปิดขนาดของมันได้ ใบหน้าหล่อที่คิ้วขมวดกัดฟันกดอารมณ์ไว้สุดๆ นั้น ทำให้มินซอกหัวใจเต้นแรงแทบระเบิดออกมา มินซอกยังหอบหายใจแรง ดวงตากลมโตจ้องใบหน้าหล่อไม่วางตาถึงแม้เรี่ยวแรงจะโดนสูบออกไปจนแทบหมดตัว ริมฝีปากบางที่เริ่มบวมแดงระบายยิ้มอ่อนๆ ส่งให้อีกคนที่อยู่ด้านบน ลู่หานนิ่งอึ้ง เมื่อคนตัวเล็กขยับตะแคงข้าง ใบหน้าแดงปลั่งซุกเข้าท่อนแขนแกร่งที่เขาคร่อมร่างบางไว้ และเงยหน้าขึ้นเอ่ยประโยคที่ทำให้หัวใจของลู่หานเต้นแรงไม่แพ้กัน


"ผมรักคุณ"

กลิ่นหอมหวานของดอกไม้ที่รีสอร์ทเตรียมไว้หอมละมุนฟุ้งไปทั่วห้องก็ไม่หอมเท่ากลิ่นหอมของร่างบางตรงหน้าลู่หาน เสียงครางหอบหายใจที่ดังจากริมฝีปากบางๆ เหมือนตัวกระตุ้นความตื่นตัวภายในของร่างสูงมากขึ้น ริมฝีปากร้อนลากผ่านหน้าอกบางอย่างหยอกล้อให้ร่างเล็กบิดเร้าไปตามแรงอารมณ์แล้ววกกลับมาฉกริมฝีปากอวบอิ่มอีกครั้ง ราวกับโหยหาความหวานจากริมฝีปากนี้มานาน นิ้วมือยังลูบวนสะกิดติ่งไตที่แดงระเรื่อจนเห็นได้ชัดเจน ร่างกายที่ไม่ประสีประสาถูกกระตุ้นจนแก่นกายดุนดันกางเกงเดนิมผืนเล็กจนแน่นไปหมด เมื่อริมฝีปากร้อนระดมจูบไปทั่วเรือนร่างขาวใสนี้ทุกตารางนิ้ว ลากผ่านหน้าอกบาง ชายโครงด้านซ้าย และหน้าท้องแบนราบ ทุกๆสัมผัสเต็มไปด้วยความนุ่มนวลอ่อนหวานจนแทบละลาย ฝ่ามือหนาประคองใบหน้าหวานรับจูบเร้าร้อนอีกครั้ง เหมือนลู่หานเสพติดริมฝีปากเล็กๆนี้เสียแล้ว เสียงครางหวานๆ ที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงกว่าครั้งไหนๆ ดวงตากลมใสที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำตายิ่งทำให้น่าแกล้งมากขึ้นไปอีก

“อื้ออ..อื้มม..อ๊ะ!!!” ในขณะที่ฝ่ามือประสานกันแนบแน่น ลู่หานประคองหลังคนตัวบางให้พลิกตัวขึ้นด้านบน มินซอกที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ถูกฉกจูบครั้งแล้วครั้งเล่าจนริมฝีปากล่างบวมแดงมากขึ้น หน้าอกที่นูนแดงถูไถไปกับร่างหนาข้างล่างโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้มินซอกเผลอครางหวิวจนต้องใช้ฝ่ามือดันแผ่นอกลู่หานเอาไว้ ฝ่ามือร้อนของลู่หานยังคงลากวนลูบบั้นท้ายกลมกลึงไม่ปล่อย และเมื่อสายตาประสานกัน มินซอกต้องยอมแพ้ให้กับสายตาร้อนแรงแทบแผดเผานี้อีกครั้ง เผลอกัดริมฝีปากล่างตอนที่ลู่หานจ้องตา และถูกดึงให้นอนราบภายใต้ร่างหนาอีกครั้ง

ลู่หานผละออกจากร่างบางแล้วถอดเสื้อและกางเกงของตัวเองออกโยนทิ้งไว้ข้างเตียง เหลือเพียงอันเดอร์แวร์ที่โป่งนูนจนแทบปกปิดท่อนเอ็นอันเขื่องไม่มิด ร่างกำยำจากการเล่นกีฬาโน้มตัวคร่อมร่างบอบบางที่อ่อนแรงไปทั้งตัวไว้ มือกร้านดึงเสื้อกล้ามตัวบางให้พ้นจากคนตัวขาว ส่วนช่วงล่างที่หมิ่นเหม่ถูกลู่หานดึงเดนิมและชั้นในสีขาวผืนเล็กออกอย่างง่ายดาย ไม่เหลือสิ่งปกปิดบนเรือนร่างขาวสะอาดที่น่าหลงใหลนี้แล้ว มีเพียงถุงน่องสีดำที่ยังไม่ถอด ดวงตากวางของร่างสูงจ้องมองเรือนร่างราวผู้หญิงนิ่ง กวาดสายตาไปทั้งเรือนร่างราวกับหวงแหนร่างตรงหน้านี้หนักหนา ยิ่งจ้องมองยิ่งร้อนรุ่มกระตุ้นให้ลมหายใจของลู่หานติดขัด ความต้องการครอบครองร่างของเจ้านายตัวเล็กทำให้เส้นขีดความอดทนของเขาขาดสะบั้นไม่เหลือชิ้นดี

“อ๊า...อ๊ะ..แฮ่ก..แฮ่ก..” เสียงครางหวานดังขึ้นอีกครั้งเมื่อลู่หานโน้มใบหน้าลงลากริมฝีปากทั่วหน้าท้องที่แบนราบราวกับโหยหามานาน ขบเม้มไว้ทั่วจนเกิดรอยสีกุหลาบแดงระเรื่อ ความเสียวซ่านส่งผลให้คนตัวเล็กบิดเร้าร่างกายไปตามแรงอารมณ์ ฝ่ามือเล็กที่เผลอยกขึ้นขยุ้มกลุ่มผมของคนตัวโตไว้อย่างไม่รู้ตัว ลิ้นร้อนลากเลียวนที่แอ่งสะดืออย่างหยอกล้อทำให้คนตัวเล็กสะดุ้ง ริมฝีปากบางกอบโกยอากาศไว้จนหน้าอกกระเพื่อมไม่หยุด ยิ่งลิ้นร้อนลากต่ำลงมากเท่าไหร่ เสียงครางหวานยิ่งดังมากเท่านั้น คนตัวเล็กพยายามหนีบขาไว้แต่ยังคงติดศีรษะของคนร่างสูงอยู่ มือกร้านจัดการจับกระชับขาไว้รับรู้ได้ถึงแรงสั่นของขาเล็กยิ่งมั่นใจว่าคนตัวเล็กนั้นไม่เคยมาก่อนอย่างแน่นอน

“ผม...ต้องการคุณ”

สิ้นคำประกาศิต ดวงตากวางวาวโรจน์ไปด้วยแรงอารมณ์ อันเดอ์แวร์ถูกรูดลงเผยส่วนแข็งขืนที่ดีดขึ้นโดยไม่จำเป็นต้องจับอะไร เหมือนความอัดอั้นทุกอย่างปรากฏให้เห็น มินซอกตาโตให้กับความยิ่งใหญ่ที่ไม่เคยเจอมาก่อน

“ผมจะค่อยๆทำ ..” ฝ่ามือแกร่งจับท่อนเอ็นไว้ อีกมือยกขึ้นชโลมน้ำลายของตัวเองแล้วลูบไปตามแนวยาวของท่อนเอ็นที่แข็งขืน ภายในห้องไม่มีเจลหล่อลื่น เขาจึงใช้น้ำลายของตัวเองและน้ำรักของคนตัวเล็กเป็นตัวหล่อลื่นแทน เมื่อชโลมจนแน่ใจว่าทำให้คนตัวเล็กข้างล่างเจ็บน้อยที่สุด เรียวขาเล็กถูกยกขึ้นให้ลอยจากเตียง มินซอกตัวอ่อน แขนขาอ่อนไปหมดปล่อยให้คนข้างบนคุมเกมทั้งสิ้น

เมื่อท่อนเอ็นถูกจ่ออยู่ที่ช่องทางสีหวาน คนตัวเล็กรับรู้ได้ถูกความร้อนระอุจนผวาเฮือก กำผ้าปูเตียงแน่นแทบขาดติดมือ และเมื่อคนร่างสูงดันท่อนเอ็นเข้าไปทีละนิด เสียงครางหวานดังขึ้นอีก

“อ๊าาา จะ..เจ็บ..ฮึก…” ความฝืดเคืองที่ส่วนแข็งขืนดันเข้าไปได้เพียงส่วนหัวทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ทั้งน้ำตาที่ไหลพรากพร้อมทั้งตอดรัดท่อนเอ็นแน่น “อ๊าาา ลู่หาน ฮืออออ” เพียงแค่ส่วนหัวที่ลู่หานดันเข้าไปถูกตอดรัดแน่น กลับขยายขนาดขึ้นอีกเสียให้ได้ จนคนตัวเล็กร้องลั่น ผวาคว้าไหล่คนตัวโตไว้แน่น

“ซี๊ดดดด อึก ..ผมขอโทษ” ให้ตายสิ!! ลู่หานได้แต่สบถในใจเมื่อถูกตอดรัดแน่นเกินไปจนแก่นกายขยายขนาดขึ้นอีก แถมคนตัวเล็กที่ผวามาคว้าคอเขาเอาไว้ทำให้แก่นกายขยับลึกเข้าไปอีก

“ฮึก อื้ออ” ริมฝีปากนิ่มถูกฉกจูบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับวาบหวาม ลิ้นร้อนของคนตัวโตกวาดต้อนไปทั่วโพรงปากอย่างอ้อนๆ ฝ่ามือข้างหนึ่งละจากเรียวขาบางยกขึ้นปัดป่ายสะกิดตุ่มติ่งไตที่บวมช้ำ ลูบวนลานนิ่มและสะกิดขึ้นลงจนคนตัวเล็กครางด้วยความเสียวซ่าน ลืมความเจ็บปวดด้านล่างไปทั้งสิ้น

เมื่ออารมณ์ทุกอย่างพาไป และช่องทางสีหวานที่ผ่อนคลายลงทำให้ลู่หานค่อยๆขยับแก่นกายเข้าไปทีละนิดได้ง่าย เมื่อถึงครึ่งทางจึงสวนกายเข้าที่เดียวจนมิดด้าม

ช่องทางหวานถูกท่องเอ็นที่แข็งขืนเต็มที่ครอบครองเต็มตัว แรงตอดรัดและช่องทางที่ร้อนระอุทำให้ลู่หานครางต่ำอย่างอดทนไม่ไหว

“อ่าา ซี๊ดดด” รับรู้ได้ว่าของเหลวสีแดงสดกำลังไหลออกมาจากช่องทางบอบบาง จึงก้มลงมอง กลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก คนตัวเล็กยังคงหวีดครางหวานด้วยความเสียว เมื่อเห็นว่าสีหน้าของคุณหนูคนสวยของเขาไม่แสดงสีหน้าเจ็บปวดอะไรลู่หานจึงเริ่มขยับเบาๆ

“อ๊า อ๊า อ๊า อื้อออ อ๊ะ อ๊ะ”

เหมือนกองไฟที่ถูกน้ำมันสาดใส่ เหมือนถูกเติมเชื้อเพลิงให้ลุกเป็นไฟมากขึ้น จากการขยับเบาๆ แปลเปลี่ยนเป็นถี่มากขึ้น เสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่วห้อง ผสมกับเสียงฟ้าฝนข้างนอกทำให้เสียงถูกกลบไปหมด ยิ่งช่องทางสีหวานที่ฉีกขาดมีเลือดเป็นตัวหล่อลื่น แรงเสียดสีจึงลดลงไป แปรเปลี่ยนเป็นความเสียวกระสันแทน ร่างเล็กที่ไม่เคยมีประสบการณ์ ความเจ็บในตอนแรกกลับรู้สึกสุขสมจนลืมความเจ็บปวดไปในบันดล ร่างเล็กสั่นคลอนไปตามแรงจังหวะที่ถูกควบคุมโดยคนตัวโตด้านบน เพียงไม่นานคนตัวเล็กก็ปลดปล่อยออกมาอีกรอบ ตากลมปรือมอง ริมฝีปากยังครางไม่หยุด จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาที่หอบหายใจหนักที่หยุดขยับแก่นกาย แต่ยังค้างส่วนแข็งขืนไว้

จู่ๆ ร่างสูงยกตัวของร่างบางขึ้น เขาขยับหลังพิงหัวเตียงไว้ และประคองให้คนตัวเล็กคร่อมตักขยับบนตัวเขาไว้ คนตัวเล็กผวาเกาะไหล่หนาไว้แน่นจากการเปลี่ยนท่าปุบปับ แรงเสียดสีที่ช่องทางรักยังคงทำให้มินซอกเสียวซ่านจนเผลอตอดรัดท่อนเอ็น

ลู่หานซูดปากเมื่อแรงตอดรัดแท่งร้อนเค้าไว้แน่นจนแทบปลดปล่อย

“มินซอก ขยับให้หน่อยครับ” เสียงทุ่มแหบที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์สั่งขึ้น ใบหน้าหวานที่ได้ยินพยักหน้าช้าๆ พร้อมกัดริมฝีปากตัวเองไว้

“..อื้ออออ..” เอวบางขยับขึ้นลงช้าเนิบ ใบหน้าแดงจ้องตาของร่างหนาไม่ละสายตา เช่นเดียวกันกับร่างหนาที่ประคองเอวบางไว้แลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผาก สายตาประสานกันจนฝ่ายที่ทนไม่ไหวคือร่างบอบบางต้องเบือนหน้าหวานใสก้มลง มือบางวางทาบทับหน้าท้องที่ขึ้นลอนซิกแพกจนน่าอิจฉาไว้เผลอลูบไล้เบาๆ

เมื่อตำแหน่งที่เปลี่ยนไป ช่องทางที่ยังเชื่อมกันถูกขย่มทับช้าเนิบจนคนข้างล่างทนความยั่วยวนไม่ไหว เอวบางที่ขยับขึ้นลงถูกเขากระชับไว้แล้วกระแทกสวนเข้าไปเน้นๆ

“อ๊าาาาาาาาาาาาา”

เสียงหวีดลั่นจากร่างบางที่ไม่ทันตั้งตัว ลู่หานสวนกายแกร่งถี่กระชัน เสียงเนื้อกระทบกันลั่นไปทั้งห้อง ช่องทางรักของมินซอกที่ถูกกระแทกโดนจุดอ่อนไหวจนกระตุกถี่ยิบ

“อ่าาา ซี๊ดดดด” เสียงครางต่ำของร่างสูงยังคงดังต่อเนื่องแข่งกับเสียงครางหวาน สองเสียงประสานกันจนกลบเสียงฟ้าฝนอย่างสิ้นเชิง

‘ปึก ปึก ปึก’

“อ๊าา อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ มะ...ไม่..ไม่ไหวแล้วว อ๊าาาาา” เสียงหวีดครางของร่างบางลั่นเมื่อถึงจุดสุดยอด

น้ำสีขาวขุ่นของร่างบางถูกฉีดออกมาเปรอะทั่วหน้าท้องแกร่ง พร้อมๆกับที่ร่างหนาก็ปลดปล่อยใส่ช่องทางรัก ลู่หานกระตุกอีกสองสามครั้งจึงถอนแก่นกายออกมา มินซอกที่ปลดปล่อยรอบที่ห้าอ่อนแรงซบลงบนอกแกร่ง ตากลมปรือปรอยและหลับลงไปในที่สุด ลู่หานจึงจับประคองคนตัวเล็กให้นอนลงบนเตียง ขยับผ้าห่มนวมผืนหน้าขึ้นห่มให้ทั้งตนเองและคนตัวเล็ก กระชับร่างอ่อนแรงให้เกยขึ้นมาบนตัวเองแล้วประคองไว้ บรรจงจูบลงข้างขมับเล็กที่หลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน

ติดตามต่อที่ Dek-D = https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1158158&chapter=8

อย่าลืมติดแท็ก #ฟิคหมินเอาแต่ใจ ให้กำลังใจเราด้วยนะคับ