NC - #นมทร
น้องแมวที่รัก
ในค่ำคืนที่เงียบสงัด บรรยากาศเย็นเฉียบของลมหนาวที่เริ่มพัดเอาความหนาวเย็นมาเยือน ทำให้ผู้คนเร่งรีบกลับบ้าน น้ำอุ่นๆ ที่ต้องรีบกลับไปแช่สลายความเหนื่อยล้าและความหนาว เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้แก่งแย่งกันขึ้นรถไฟรอบสุดท้ายก่อนจะตกรถไฟแล้วโบกแท็กซี่ราคาแพงกลับบ้านแทน และไม่ต้องยืนทนความหนาว
แตกต่างกับบรรยากาศเย็นๆ ภายในห้องผ่าตัดสำหรับเคสเร่งด่วนเมื่อ 30 นาทีก่อน เป็นเคสเร่งรีบแต่ไม่ได้ใจร้อนถึงขั้นกระวนกระวายใจ ความใจเย็นของลู่หานที่ลงมีดบนผิวคนไข้ ค่อยๆ วาง Plate และหมุน skull ตัวเล็กลงบนกระดูกไหปลาร้า เครื่องมือต่างๆ ถูกเสิร์ฟให้อย่างรวดเร็ว ภายในเวลาไม่นานบาดแผลที่ถูกกรีดเป็นทางยาวก็ถูกเย็บปิด และมีท่อระบายเลือดที่ต่อออกมาอย่างเรียบร้อย หน้าที่ปิดแผลต่างๆ เขายกให้เป็นหน้าที่ของแพทย์รุ่นน้องที่เข้าเคสมาด้วยกัน ลู่หานวางเครื่องมือแล้วเดินออกจากห้องผ่าตัด ส่งเสียงบอกทุกคนว่าจะกลับแล้ว
“ขอบคุณทุกคนมากนะครับ” ประตูอัตโนมัติเปิดออก เสียงกล่าวขอบคุณและคำชื่นชมต่างๆ จากทั้งแพทย์และพยาบาลในห้องผ่าตัดดังขึ้นพร้อมๆกัน ลู่หานเพียงแค่ยิ้มและโค้งให้ เดินไปถอดชุดที่มีคราบเลือด คราบสิ่งคัดหลั่งไว้ในจุด ก้าวไปล้างมือที่ซิงค์ สายตาของเหล่าพยาบาลและแพทย์ฝึกหัดมองตามอย่างปกปิดไม่มิดไม่ได้ทำให้ลู่หานรู้สึกเคอะเขินเพราะชินเสียแล้ว เสียงซุบซิบนินทาที่ตามมาก็เช่นกัน
‘คุณหมอลู่หานหล่อมากเลย เก่งมากด้วย’
‘ใช่ๆ ไม่เคยเห็นเคสไหนที่ผ่าตัดเสร็จภายใน 30 นาที แถมยังไม่มี Bleed แบบนี้’
‘คนหล่อเพอร์เฟคแบบนี้มีแฟนแล้วแน่ๆ’
‘จะว่าไปมีสายโทรเข้ามาหาคุณหมอหลายรอบมากเลย ฉันเห็นสั่นอยู่บนโต๊ะ’
‘เธอได้รับให้มั้ย??’
‘นี่เธอไม่รู้หรือไง! ตอนผ่าตัดหมอลู่หานไม่อนุญาตให้ใครแตะต้องโทรศัพท์เด็ดขาด’
‘โธ่’
‘แต่ฉันว่าแฟนชัวร์!’
‘…’
‘เพราะที่โชว์บนหน้าจอมันเขียนว่า “แมวที่รัก”’
#นมทร
โทรศัพท์ที่ยังสั่นต่อเนื่องตั้งแต่ 5 นาทีที่แล้ว ลู่หานที่กำลังเปลี่ยนชุดอยู่ยกสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดขึ้นมาดูเมื่อสายเรียกเข้าหยุดไปแล้ว บนหน้าจอแสดงจำนวนคนโทรเข้ามา 20 กว่าสาย ลู่หานหลุดขำและกดรับสายทันทีเมื่อมีสายโทรเข้ามาอีกครั้ง
“ครับ น้องแมว” กรอกเสียงนุ่มลงไปในสายอย่างใจเย็น
[ลู่…เก่อ...ฮึก..กลับ…ม..มา…สัก..ที…อ๊ะ!..] เสียงหวานๆที่ถูกเปล่งออกมาอย่างยากเย็น แทบไม่ได้ศัพท์ ลู่หานยกยิ้มอย่างชอบใจ ใบหน้าหล่อติดหวานมองไปที่นาฬิกาข้อมือเรือนสวยดูเวลาที่แสดงให้เห็นว่าดึกมากแล้ว
“รอก่อนนะครับน้องแมว กำลังไปนะ” ลู่หานรีบก้าวเท้าออกจากห้องผ่าตัด กดลิฟต์ลงไปที่ชั้นใต้ดินที่จอดรถไว้ คนในสายยังคงเปล่งเสียงเร่งให้เขารีบกลับ ลู่หานยังคงยืนรอลิฟต์ เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกจำเป็นต้องวางสาย “ลิฟต์มาแล้วนะ เดี๋ยวถึงบ้านอีกสิบห้านาทีเจอกันนะครับน้องแมว”
“ม…ไม่! อย่า…อย่าวางนะ!!!” ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อเสียงหวานที่ครางห้ามช้าไปเสียววินาที สายที่โทรออกถูกวางโดยคนที่เขารักสุดหัวใจ
คิมมินซอกที่อยู่ในห้องสุดหรูหรา เพ้นท์เฮ้าส์ของลู่หานชั้นบนสุด ไร้เสียงรบกวนใดๆ ยกเว้นเสียงหอบครางกระเซ้าของตัวของเขาเองที่ดังไปทั่วทั้งห้องอย่างหน้าไม่อาย
เตียงกว้างขวางขนาดคิงไซส์ที่มีร่างเล็กผิวขาวอมชมพู ร่างเปลือยเปล่าที่สวมซีทรูตัวบางกำลังนั่งบิดไปมาจากความวาบหวาม บนลำคอขาวเนียนมีปลอกคอขนนุ่มติดกระดิ่งสีทอง สวมที่คาดผมหูแมวขนฟูฟ่อง พร้อมถุงมือแมวและถุงน่องขนพองๆ มันยิ่งทำให้คนบนเตียงน่ารักน่าเอ็นดูมากขึ้น และยิ่งทวีความโมเอะเข้าไปอีกเพราะมีหางพองๆ สีขาวสะอาดตาที่โผล่ออกมาจากก้นเล็กๆ
................................................................................................................................................................
“อ๊า..อื้อ…อึก..ฮึก…” ร่างเล็กสั่นเล็กน้อย บิดเร้าไปมา ใบหน้าน่ารักขึ้นสีแดงจัด ตอนนี้ซีทรูตัวบางหลุดไปอยู่เอว ชั้นในตัวบางเบาที่เข้าคู่มากับซีทรูสีดำนั้นปมเชือกข้างๆ กำลังจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่ เพราะคนที่สวมอยู่แทบไม่หยุดนิ่ง ร่างเล็กๆ ดิ้นไปดิ้นมา ครางฮือในลำคอไม่ยอมเปล่งเสียงเต็มที่ มินซอกนั่งหุบขาตัวเองไว้เพราะส่วนอ่อนไหวที่ตื่นตัวอยู่นี้กำลังจะปลดปล่อยบางอย่างออกมา
“ฮือ..มะ..ไม่ไหว..แล้ว..อ๊ะ..อ๊า!” คนตัวบางเกร็งตัวกระตุกสองสามครั้ง น้ำสีขาวขุ่นถูกฉีดเปรอะไปทั่วบริเวณหน้าขา เตียงสีขาวสะอาดตามีรอยน้ำรักอยู่ บ่งบอกได้ว่าคนตัวเล็กคนนี้ไม่ได้ปลดปล่อยเป็นครั้งแรก และไม่มั่นใจว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว
มือเล็กๆ ที่สวมถุงมือแมวอยู่ประคองร่างให้นั่งนิ่งแต่แขนและขาก็อ่อนแรงลงทันที ทำให้ใบหน้าถูลงกับที่นอนขาวสะอาดที่เขาครองอยู่คนเดียว
ถ้าใครมาเห็น Position ที่คนตัวเล็กกำลังทำโดยไม่รู้ตัวอยู่ คนตัวเล็กคงไม่รอด
สัดส่วนที่น่ารัก มินซอกที่กำลังโก้งโค้งเพราะแขนไม่มีแรงแม้จะค้ำยันเตียงต้านแรงโน้มถ่วงได้ เนื้อผ้าซีทรูที่ตอนนี้ไหลไปอยู่ที่ช่วงเอวไม่ได้ปกปิดเม็ดติ่งสีชมพูน่ารักบนหน้าอกที่กำลังชูชันทั้งๆที่ยังไม่มีอะไรไปสัมผัส ก้นน่ารักที่บิดไปบิดมาพร้อมทั้งใบหน้าเล็กๆ มีน้ำตาซึม ปากบางๆ ครางแผ่วเบา เปลือกตาสีไข่มุกถูกหลับไว้ และส่วนอ่อนไหวที่กำลังแข็งขืนขึ้นมาทั้งๆที่ยังไม่มีสิ่งใดสัมผัสเลยสักนิด
แต่ถ้าฟังดูดีๆ…
ภายใต้ความเงียบที่มีเพียงเสียงครางแผ่วเบาของมินซอกแล้ว ยังมีเสียงเครื่องมือกำลังทำงาน
อุปกรณ์ที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมี…
หางแมวที่ถูกสอดใส่ในช่องทางสีอ่อนของคนตัวเล็ก กำลังหน้าที่ของมันตามคำสั่งของเจ้านาย…
เจ้านาย “ลู่หาน” ที่เอารีโมตไปด้วย
“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ…” มินซอกพยายามประคับประคองร่างให้ลุกนั่งอีกครั้ง แต่ระดับการสั่นไหวของไวเบรเตอร์ที่หางแมวกลับแรงขึ้นเรื่อยๆ มือที่สวมถุงมือแมวขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น ใบหน้าน่ารักทำได้เพียงแค่แหงนเงยใบหน้าจากที่นอนก่อนจะขาดอากาศหายใจ ติ่งไตสีชมพูถูกเสียดสีถูไปมากับที่นอนเพราะก้นน่ารักที่มีหางโยกไปโยกมาในท่าที่น่าอาย เหมือนโดนกระแทกใส่จากด้านหลังทั้งๆที่ไม่มีใครแตะต้องก้นขาวๆ นั่นเลย “อ๊ะ…มะ…ไม่นะ…ฮึก…จะ..จะออกอีก…อื๊อออออ…” คนตัวเล็กได้แต่หายใจกอบโกยเอาอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด แก้มใสที่แดงปลั่งเหมือนลูกมะเขือเทศนั้นยังคงน่ารักน่าเอ็นดูน่าแกล้งเหลือเกิน
เสียงหวีดเล็กๆ เกิดขึ้นอีกครั้งพร้อมน้ำรักที่ถูกฉีดพรมไปที่ขาและผ้าปู คนตัวเล็กดันตัวเองขึ้นอีกเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ ประคองให้นั่ง เมื่อนั่งได้ก็ยื้อจะดึงหางนั่นออก แต่กว่าจะประคองให้นั่งได้ต้องใช้เวลานาน และเวลาพวกนั้นเครื่องมือที่ทำงานก็บั่นทอนกำลังวังชาที่ไม่เหลือเรี่ยวแรงให้หาทางเอื้อมมือดึงออกได้
อุปสรรคที่ยากลำบาก และสร้างความสุขไปด้วย
มินซอกได้แต่ปลดปล่อยอยู่แบบนั้น ครั้งแล้วครั้งเล่า คนตัวเล็กเหน็ดเหนื่อยเหลือเกินกับช่วงเวลาที่รอให้ลู่หานกลับมาจากผ่าตัด คนตัวเล็กไม่แม้แต่จะรู้เวลาที่แน่ชัดว่าคนตัวโตผ่าตัดเสร็จเมื่อไหร่ รอจนทนไม่ไหวแล้ว
มินซอกไม่ได้ต้องการ “หางแมว”
มินซอกต้องการ “ของของหาน”
ลมหายใจถูกพรูออกมาจากปากบาง อากาศภายนอกหนาวเย็น แต่ภายในห้องนอนกลับร้อนรุ่มอบอวนไปด้วยฟีโรโมนที่คนตัวเล็กปลดปล่อยออกมาเองโดยไม่ได้ตั้งใจ กลิ่นหอมหวานวนิลาที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวของน้ำรักไม่ได้ทำให้น่ารังเกียจ แต่กลับยิ่งทำให้ห้องนอนแห่งนี้ดูเย้ายวนชวนเสียว และภาพที่เหมือนวิดีโอเอวีบิดเร้าไปมาในห้องนี้ ยิ่งอาจทำให้ผู้พบเห็นแทบคลั่งตาย
และในที่สุดคนตัวเล็กก็กลั้นใจลุกนั่งได้สำเร็จ ถึงแม้ส่วนอ่อนไหวกำลังจะปลดปล่อยอีกครั้ง ร่างเล็กสั่นน้อยๆ มือที่มีขนฟูๆ เอื้อมไปด้านหลัง ใบหน้าน่ารักเบี่ยงซ้ายหันไปมองด้านหลังหวังให้เห็นหางได้ถนัด ในขณะที่มือกำลังจะจับโดนหาง เสียงนุ่มที่ดังขึ้นด้านหลังก็ทำให้มือที่พยายามมาทั้งสี่สิบห้านาทีหยุดชะงัก
“ถ้าดึงออก ผมจะกลับไปผ่าตัด” ลู่หานที่เข้ามาให้ห้องได้ไม่นาน กำลังเห็นพฤติกรรมของคนตัวเล็กว่าจะทำอะไรเอ่ยขึ้น ยืนพิงกรอบประตูกอดอกเอาไว้หลวมๆ ดวงตาที่ใครๆก็บอกว่าเหมือนกวางจ้องมองไปยังร่างเล็กที่กลางเตียง
มินซอกดันร่างกายให้หันไปมองคนตัวสูง ดวงตากลมโตคลอเคล้าน้ำตาดูน่าสงสาร ริมฝีปากบางๆ ที่ครางผละแผ่ว ตอนนี้ใบหน้ากำลังช้อนมองคนตัวสูงให้ได้รู้ว่าต้องการอะไร บนร่างกายไม่มีอะไรที่ปกปิดได้เป็นชิ้นเป็นอัน แม้กระทั่งผ้าห่มนวมผืนใหญ่ยังถูกเขี่ยทิ้งไว้ข้างเตียง คนตัวเล็กพยายามขยับตัวคลานให้มาที่ปลายเตียงใกล้คนตัวสูงมากที่สุด แต่ติดตรงเพราะหางทำให้แรงที่มีหดหายไป เลยจะเอื้อมมือไปคว้าดึงออกอีกรอบโดยลืมไปเสียแล้วว่าเมื่อครู่คนตัวโตได้พูดอะไรไว้
ลู่หานเห็นแบบนั้นก็อยากจะแกล้งเสียหน่อย
“ผมไปล่ะ”
“ไม่นะ!!”
ในจังหวะที่ลู่หานกำลังหมุนตัวเดินออกจากห้อง ร่างบางที่คืบคลานมาถึงปลายเตียงกำลังจะก้าวลงพื้น เมื่อเท้าสัมผัสพรมบนห้อง แรงทั้งหมดที่พยายามมาทั้งหมดหายไปดื้อๆ คนตัวเล็กพลาดท่ากำลังจะตกจากเตียงหลังใหญ่นี้ แต่ลู่หานคว้าทัน ข้อมือบางถูกฉุดดึงขึ้นปะทะกับแผงอกแข็งแรงของคนตัวโตกว่าทันที ลู่หานใช้สองมือช้อนแมวน้อยของเขาให้ลุกขึ้นยืนแล้วอุ้มไปวางไว้บนเตียง เท้าเล็กๆสัมผัสบนเตียงอย่างแผ่วเบา ขาที่สวมถุงน่องสีดำ ตรงขอบถุงน่องเป็นขนฟูๆสีขาวถูกฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปมา และขาของมินซอกก็อ่อนอีกครั้ง แต่ฝ่ามือใหญ่ก็สอดรับอุ้มตรงข้อพับขาเอาไว้ทัน มือเล็กๆ ทำได้แค่จับบ่าของคนตัวใหญ่กว่าไว้มั่น
“เป็นไงบ้างครับแมวน้อย คิดถึงผมมั้ย” ลู่หานจ้องใบหน้าน่ารักอย่างถือดี จ้องมองแทบจะกลืนกิน จ้องดวงตา จมูก และริมฝีปากที่สั่นน้อยๆ นั่น
“ซอก..ไม่ไหว..แล้ว..อื๊อ..” ร่างบางยังคงครางเสียงแผ่ว ในเมื่อไวเบรเตอร์ยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง ก้นเล็กๆ ยังส่ายไปมา ก้มมองหน้าลู่หานผู้เป็นที่รักของเขาอย่างต้องการ ใบหน้าอ้อนๆ เหมือนลูกแมวนี้ ที่มีทั้งหูแมว มือแมว และหางแมว มันดูยั่วยวนไปหมด จนลู่หานไม่คิดเลยว่าอานุภาพของไวเบรเตอร์ที่เขาซื้อมาจากเว็บไซต์ลับๆจะมีประสิทธิภาพทั้งทางตรงและทางอ้อมแบบนี้
ลู่หานแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ตำแหน่งที่เป็นอยู่มันทำให้เขาเป็นต่อมาก ในเมื่อตรงหน้าคือหน้าอกบางที่กระเพื่อมขึ้นลง ติ่งไตสีชมพูชูชันรอสู้ลิ้นของเขานั้น มันทำให้ลู่หานอยากดูด อยากเลีย และอมเอาไว้แทบไม่ต้องรอให้ร่างบางเรียกร้อง
“อ๊า! อ๊ะ…อ๊ะ…อ๊า~” มินซอกหวีดเสียงครางลั่นห้อง และมันดีที่เพ้นท์เฮ้าส์นี้เก็บเสียงได้ดีเยี่ยม รวมทั้งทั้งชั้นนี้คือของลู่หานคนเดียว จึงไม่ต้องอายถ้าจะกลัวใครมาได้ยิน ในเมื่อแค่ยุงยังไม่กล้าบินขึ้นมาถึงชั้นบนนี้ได้เลย
ลิ้นสากแลบเลีย ดูดดึง เสียงดังจวบจาบน่าเกลียด ลิ้นที่ตวัดต้อนสลับกับดูดดึงทำให้มินซอกเสียวซ่านมากกว่าเดิมสิบเท่า โดนเล้าโลมทั้งข้างหน้าและข้างหลัง หางแมวยังทำงาน และส่วนอ่อนไหวก็ยังแข็งขืนแทบจะปลอดปล่อย หน้าอกบางๆ ที่ถูกดูดไปมารู้สึกดีมากกว่าด้านหลังที่โดนหางแมวกระทำ มินซอกจิกมือลงบนลาดไหล่แกร่งนั้น รอยเล็บข่วนถูกขีดลงบนไหล่ที่มีเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนสวมอยู่
“ค..คน..ขี้..โกง…อ๊า..” มินซอกครางเสียงพร่า บอกถึงคนตัวโตในตอนนี้
ลู่หานได้ยินก็หยุดชะงัก ละใบหน้าออกมาจากอกบางที่ตอนนี้แดงเปล่งเหมือนเชอร์รี่สีแดงที่สุกแล้ว ติ่งไตทั้งสองข้างกลายเป็นสีแดงสดที่น่าลิ้มลอง
“ทำไมล่ะครับ” ลู่หานกระชับอ้อมแขนดึงขาที่มีถุงน่องสีดำสวมอยู่เข้ามาใกล้ตัวมากขึ้น พวกเขายังคงอยู่ในท่าที่ลู่หานยืนและมินซอกก็ยืนบนเตียงแต่ถูกดึงข้อพับขาให้เข้ามาใกล้เป็นท่าที่กึ่งนั่งกึ่งยืน
“ก็…” ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังจะพูดเหตุผล ลู่หานปากซุกซนก็ไม่อยู่นิ่ง กัดดึงปมจีสตริงที่ควบคู่กับซีทรูตัวบางให้ปมหลุดออก ไปทีละข้างอย่างช้าๆ ใบหน้าน่ารักเหยเกเมื่อถูกจูบซับไปที่ส่วนอ่อนไหวกลางลำตัว ลู่หานทำให้มินซอกคลั่ง เพราะไม่เพียงแค่หยอกล้อกับติ่งไตบนหน้าอก แต่กลับหยอกล้อกับส่วนที่น่าอายที่สุดสำหรับเขา มินซอกครางลั่นยิ่งขึ้นเมื่อมือซุกซนจับหางแมวที่ตอนนี้กำลังทำงานอยู่ ดึงเข้าดึงออก ใบหน้าน่ารักสะบัดแหงนเงยกรีดร้องความเสียวซาบซ่านที่เกิดขึ้น
“พอ….พอแล้ว…ฮือ…ซอก…มะ..ไม่ไหว..” คนตัวเล็กเอ่ยปากร้องขอ ตอนนี้ยังคงอยู่ในท่าเดิม ลู่หานยกยิ้มอย่างชอบใจ การได้แกล้งร่างบางตรงหน้ามันเป็นความสุขของเขาอย่างหนึ่ง ถึงจะทำให้คนตัวเล็กเสียพลังงานไปบ้าง แต่เพราะความยั่วยวนของคนตรงหน้านี้แหละ จะโทษใครไม่ได้ นอกจากคิมมินซอกจอมยั่วคนนี้เท่านั้น
และแล้วคนตัวเล็กก็ปลดปล่อยอีกครั้ง ใบหน้าน่ารักแหงนเงยสะบัดไปมาแล้วครางเสียงแผ่ว น้ำรักสีขุ่นถูกฉีดออกมาเลอะเสื้อเชิ้ตสีฟ้าที่ลู่หานสวมอยู่ คนตัวเล็กไร้แรงต่อต้านใดๆ พลังกำลังที่แทบไม่มียิ่งหมดไป ร่างทั้งร่างโถมเข้าที่ซอกคอลู่หาน คนตัวโตกว่าจึงต้องช้อนร่างบางนั้นขึ้นมา แล้ววางไว้บนเตียงกว้างตามเดิม
ร่างเล็กยังคงสั่นน้อยๆ กระตุกเป็นพักๆ ใบหน้าหวานหยาดเยิ้มไปด้วยแรงอารมณ์ หมดเรี่ยวแรงที่จะต่อกรกับคนตรงหน้านี้อย่างสิ้นเชิง ปล่อยให้ร่างกายตอบสนองอัตโนมัติกับไวเบรเตอร์ที่กำลังทำงานอยู่ ลู่หานยืนมองร่างเล็กที่บิดเร้าไปมาบนเตียง เสียงครางของมินซอกยิ่งทำให้ความปรารถนาที่จะลิ้มรสสัมผัสปลายลิ้นนั่นมีมากขึ้น
ลู่หานก้าวขาขึ้นคร่อมร่างบางไว้ คนใต้ร่างยังคงบิดไปมา หลับตาพริ้มให้กับอารมณ์ที่ยังถูกปะทุตลอดเวลา ใช้สายตากวาดไล่มองผิวพรรณของคนตัวเล็กทั่วทั้งตัว
“น้องแมวทำไมน่ารักจังเลยครับ” ลู่หานโน้มใบหน้าลง แล้วกดจูบลงบนริมฝีปากเนียนนุ่ม ฝ่ามืออุ่นลูบไล้ไปตามลำตัว คนตัวเล็กที่สะท้านไปตามจุดสัมผัสต่างๆ ยิ่งรู้สึกมากขึ้น เพราะหางแมวก็ยังไม่เอาออก คนข้างบนก็เล้าโลมไม่หยุด ริมฝีปากอุ่นยังรุกล้ำกวาดต้อนลิ้นเล็กๆ ที่ไม่ประสีประสาให้จนมุม มินซอกมือไม้อ่อนไปหมด กำปั้นเล็กๆหวังทุบบ่ากว้างเพื่อให้ปล่อยแต่ทำได้แค่โอนอ่อนไปตามแรงอารมณ์เท่านั้น
เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ริมฝีปากอิ่มที่ถูกดูดดึงจนบวมเจ่อตั้งใจจะเอื้อนเอ่ยบอกคนข้างบนให้หยุด แต่ร่างกายที่ขึ้นสีชมพูทั่วตัวนั้นทรยศจิตใจเหลือเกิน ได้แต่เปร่งเสียงครางน่าอายให้คนตรงหน้าได้ยิ้มกริ่มอย่างพึงพอใจ
มินซอกครางกระเซ้ายิ่งขึ้นเมื่อลู่หานจูบไล้ไปทั่วแผ่นอกบาง หน้าอกแอ่นรับริมฝีปากที่ดูดเม้มติ่งไต สร้างความเสียวซ่านยิ่งขึ้น ใบหน้าน่ารักแหงนเงย ปากบางๆครางไม่หยุด ขยุ้มกลุ่มผมลู่หาน ระบายความวาบหวาม มือกร้านของคนด้านบนสอดลอดโคนขาด้านในคนตัวเล็ก จับหางแมวที่กำลังสั่นไม่หยุดดึงให้หลุดออกมา เสียงหวีดลั่นห้องเมื่อสิ่งที่ต้องการให้เอาออกตลอดได้หลุดไปแล้ว คนตัวเล็กตัวสั่น ร่างเล็กหมดเรี่ยวแรงแล้ว มือไม้อ่อนไปหมด แต่ส่วนกลางลำตัวยังแข็งขืน ลู่หานโน้มใบหน้าเข้าครอบครองส่วนอ่อนไหว มินซอกนิ่วหน้าหวีดเสียงครางลั่นอีกครั้ง ใบหน้าเล็กสะบัดไปมา มือที่สวมถุงมือแมวขยุ้มผ้าปูแน่น
“อ๊ะ...อ๊ะ...อื๊อ…”
และแล้วก็ปลดปล่อย มินซอกน้ำตาไหลพราก ขาเล็กสั่นอย่างห้ามไม่ได้ ลู่หานกลืนน้ำรักที่มินซอกปลดปล่อยจนหมด ยกข้อมือที่มีนาฬากาเรือนสวยอยู่เช็ดริมฝีปากอย่างลวกๆ ผิดวิสัยผู้ชายสุดเนี๊ยบ โดยปกติแล้วถ้าจะออรัลให้ใครคนเก่าของเขานั้น ลู่หานไม่เคยคิดแม้แต่จะทำ แต่สำหรับคนตัวเล็กในอ้อมแขนเขาตอนนี้ เขาคิดว่าเป็นสิ่งที่อยากลิ้มรสมากที่สุด มันทั้งหอมหวานเหมือนกลิ่นตัวที่เขาได้ดอมดมจากคนตัวเล็กคนนี้ทุกครั้ง
เขาเสพติดทั้งกลิ่นและรสชาติแมวน้อยตัวนี้เสียแล้ว
ลู่หานก้มมองน้องแมวตัวน้อยที่ยังนอนสั่น หูแมว มือแมว และถุงน่องคู่สวยยังอยู่ มีเพียงแค่หางเท่านั้นที่ถูกดึงออกไป หน้าอกบางกระเพื่อมขึ้นลง ติ่งไตที่ถูกดูดดึงจนเป็นสีแดงตอนนี้กำลังชูชันเชิญชวนเหลือเกิน
เสียงครางของมินซอกดังขึ้นอีกครั้งเมื่อลู่หานสอดนิ้วที่หล่อเจลหล่อลื่นไว้ ขยับนิ้วเข้าออกเสียงดังก้องไปทั่วห้องผสมผสานกับเสียงหวีดครางของมินซอก และจู่ๆก็เพิ่มจำนวนนิ้วเป็นสามนิ้ว
“อ๊าาาา เจ็บ...ฮึก...ฮือ..อ..เอา..ออก..ไป...นะ..อ๊ะ!!” มินซอกกรีดร้องด้วยความเจ็บ จำนวนนิ้วที่สอดเข้ามามันไม่ใช่เล็ก หางแมวที่มินซอกถูกสอดเข้าช่องทางสีอ่อนยังดูเล็กลงไปถ้าเทียบกับนิ้ว น้ำตาจำนวนมหาศาลไหลออกมาอีก ครางสะอื้นฮักตัวโยน ลืมสิ่งที่ปรารถนาก่อนหน้านี้ทันที เพราะก่อนหน้านี้ลู่หานจะค่อยๆสอดนิ้วทีละนิ้ว มือเล็กๆที่สวมมือแมวปัดป้องดันหน้าอกของลู่หานทันที แต่ลู่หานยังคงกระชับและยกขาคนตัวเล็กไว้ด้วยมือซ้ายไว้ มือขวายังคงค้างอยู่ที่ช่องทางสีอ่อน
“ขอโทษนะครับ...ชู่ว..ไม่ร้องนะ..โอ๋ๆ” ลู่หานค่อยๆ ขยับนิ้วเข้าออกอีกครั้ง จูบซับน้ำตาคนตัวเล็ก กดจูบริมฝีปากบางที่สะอื้นไว้ แลกลิ้นดูดดึงลิ้นเล็กๆ ไว้ เบี่ยงเบนความสนใจของคนตัวเล็กจนสำเร็จ นิ้วยังคงขยับต่อเนื่องไม่หยุด คนตัวเล็กที่เริ่มชิน เสียงสะอื้นเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวานละมุน รวมทั้งช่องทางสีอ่อนที่ตอดรัดนิ้วแน่นตอนนี้เริ่มคลายความตึงเครียดแล้ว ลู่หานถอนนิ้วออกมา ปลดเข็มขัดเส้นงามราคาแพงแล้วเหวี่ยงทิ้งไป รูดซิปกางเกงอามานี่ตัวสวยลง ตอนนี้ภายใต้กางเกงชั้นใน Calvin Klein มีส่วนกลางลำตัวที่กำลังตื่นตัวเต็มที่ ลู่หานรูดรั้งแก่นกลางสองสามครั้งแล้วจ่อไปที่ช่องทางสีอ่อนของคนตัวเล็กที่หอบกระเซ้าด้วยแรงอารมณ์ จับขาเล็กที่ยังมีถุงน่องอยู่ขึ้น ค่อยๆดันแก้นกายเข้าทีละนิด
“อ๊าาาา” ใบหน้าน่ารักครางเสียงหวาน แต่ความใหญ่เกินกว่านิ้วที่วอร์มไว้ทำให้มินซอกน้ำตาไหลพร้อมกรีดร้องด้วยความเจ็บเมื่อลู่หานขยับเข้าออก ลู่หานซี๊ดปากเมื่อความคับแน่นตอดรัดแก่นกลางของเขาจนแทบปลดปล่อย ครั้งไหนๆช่องทางสีอ่อนนี้ก็ยังคับแน่นเหมือนครั้งแรกไม่มีผิด
ลู่หานกลั้นใจ ดันแก่นกลางเข้าออกเนิบนาบ เสียงเนื้อกระทับกันลั่นห้องนอนกว้าง
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อื๊ออ..อ๊ะๆๆ” เมื่อความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นเสียวซ่าน มินซอกครางหวานยิ่งกว่าครั้งไหน แผ่นหลังขาวๆของมินซอกถูไถไปกับที่นอน ลู่หานจึงกระแทกแก่นกลางถี่ยิ่งขึ้น เสียงเนื้อกระทบกันดังต่อเนื่องเหมือนเทปที่กรอซ้ำไปซ้ำมา
ถ้าใครมาได้ยินคง….. (คิดเอง)
ลู่หานยังคงสวมชุดเต็มยศ และมินซอกยังคงมีหูแมว มือแมว ซีทรูตัวบางและถุงน่องเต็มชุด ลู่หานยกยิ้มเมื่อคนตัวเล็กตัวสั่นเหมือนจะปลดปล่อย จึงหยุดการกระทำดื้อๆ
“อ๊ะ..อื๊ออ...ล..ลู่เก่อ...อย่า..อย่า.หยุด..สิ..งื้ออออ..” คนตัวเล็กปรือตามอง เสียงครางเหมือนแมวไม่มีผิด
ลู่หานช้อนร่างบางขึ้น หน้าอกเล็กถูไถกับแผ่นอกของเขาที่ยังสวมชุดอยู่ ตุ่มติ่งไตยังดูน่ารักน่าชัง ตอนนี้คนตัวเล็กอ่อนแรงไปหมด จะจับให้นั่งก็นั่ง ให้นอนก็นอน ลู่หานอุ้มมินซอกให้นั่งทั้งๆที่ส่วนกลางลำตัวของเขายังค้างอยู่ ลู่หานนั่งพิงหัวเตียง มีมินซอกนั่งคร่อมส่วนกลางลำตัวอยู่ ระดับความแข็งยังเท่าเดิมและมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ มินซอกหน้าแดงจัดมากกว่าเดิมเมื่อรู้สึกถึงความคับแน่นของช่องทางที่มากขึ้น
สายตาของลู่หาน ที่จ้องมองมา ทั้งหน้าอก ตุ่มติ่งไตสีแดงๆ ดูเซ็กซี่เย้ายวนมากเพราะมีชุดซีทรูตัวบางปกปิดเอาไว้ ถึงจะแทบไม่ช่วยปกปิดอะไรไว้เลยก็ตาม จีสตริงตัวเล็กที่ถูกลู่หานดึงปมจนหลุดไปแล้วจึงเผยส่วนอ่อนไหวน่ารักนี้จนอยากดูดดึงอีกรอบ มือที่สวมมือแมวอยู่วางแปะตรงหน้าท้องของเขาเอง และขาเล็กที่สวมถุงน่องสีดำมีขนพองๆ องค์ประกอบพวกนี้ทำให้ลู่หานตื่นตัวมากขึ้นอีก
“อ๊าาาา” มินซอกสะบัดหน้าแหงน เมื่อจู่ๆ ลู่หานกระแทกสวนเข้าไม่ทันได้ตั้งตัว
“โยกสิ น้องแมว” ลู่หานวางมือแนบลำตัว คนตัวเล็กตาโต จ้องหน้าลู่หานด้วยความไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน แต่ใบหน้าลู่หานที่จริงจังตอนนี้ ทำให้มินซอกหน้าแดงจัดและแรงอารมณ์ที่กำลังมีตอนนี้จึงเริ่มขยับก้นเล็กๆนั้นลองดู
“อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ…” มินซอกขยับก้นขึ้นลง เข่าถูเสียดสีไปกับที่นอนทำให้เป็นรอยสีแดง อายก็อาย อยากก็อยาก มินซอกกัดริมฝีปากกลั้นเสียงครางหน้าอายของตัวเองไว้ แต่แล้วลู่หานก็สวนสะโพกเข้ามาแรงๆ อีกครั้ง
“อ๊าา! กะ..แกล้ง..เหรอ..ฮึก..” มินซอกก้มหัวทุยๆลงอกแกร่ง แรงสะอื้นเบาๆทำให้ลู่หานยกคางมนขึ้นมาแล้วจูบลงไปแรงๆ
“อย่ากลั้นเสียง..อย่ากัดปากตัวเอง..อีกนะ..” ลู่หายบอกแบบนั้นแล้วก็จูบดูดดื่มอีกครั้ง สะโพกยังทำงานกระแทกเบาๆ เข้าออกอยู่ตลอด คนตัวเล็กได้แต่ครางในลำคอเมื่อเสียงที่จะเปล่งถูกดูดไปหมดแล้วจากการจูบของลู่หาน
“อื้ม..อื้อ...ฮะ..ฮ๊าา...อ๊าา...อ๊ะ...อ๊ะ…” พอถอนจูบออกมา เสียงครางหวานแหลมจึงทำงานอีกครั้ง ลู่หานสวนสะโพกถี่ขึ้น แล้วก็หยุดอีกครั้ง จ้องหน้าหวานที่ตอนนี้หอบหายใจเหนื่อย มินซอกรู้ว่าตอนนี้ลู่หานต้องการอะไร จึงเริ่มขยับเอวเองอีกครั้ง
เอวที่ร่อนบนตัวลู่หานนั้นดูงดงามยิ่งกว่าอะไร ไม่มีใครโชคดีได้เท่าเขาอีกแล้ว เพราะคนรักของเขานั้นทั้งน่ารัก เซ็กซี่ และว่าง่าย เหมือนแมวเชื่องๆ ตัวหนึ่งที่คลายความเครียดจากงานได้
ไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น…
ถ้าทุกคนได้รู้จัก “น้องแมว” ของลู่หานแล้ว…
คุณต้องหลงรัก เหมือนลู่หาน แน่นอน…
-FIN-
ในค่ำคืนที่เงียบสงัด บรรยากาศเย็นเฉียบของลมหนาวที่เริ่มพัดเอาความหนาวเย็นมาเยือน ทำให้ผู้คนเร่งรีบกลับบ้าน น้ำอุ่นๆ ที่ต้องรีบกลับไปแช่สลายความเหนื่อยล้าและความหนาว เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้แก่งแย่งกันขึ้นรถไฟรอบสุดท้ายก่อนจะตกรถไฟแล้วโบกแท็กซี่ราคาแพงกลับบ้านแทน และไม่ต้องยืนทนความหนาว
แตกต่างกับบรรยากาศเย็นๆ ภายในห้องผ่าตัดสำหรับเคสเร่งด่วนเมื่อ 30 นาทีก่อน เป็นเคสเร่งรีบแต่ไม่ได้ใจร้อนถึงขั้นกระวนกระวายใจ ความใจเย็นของลู่หานที่ลงมีดบนผิวคนไข้ ค่อยๆ วาง Plate และหมุน skull ตัวเล็กลงบนกระดูกไหปลาร้า เครื่องมือต่างๆ ถูกเสิร์ฟให้อย่างรวดเร็ว ภายในเวลาไม่นานบาดแผลที่ถูกกรีดเป็นทางยาวก็ถูกเย็บปิด และมีท่อระบายเลือดที่ต่อออกมาอย่างเรียบร้อย หน้าที่ปิดแผลต่างๆ เขายกให้เป็นหน้าที่ของแพทย์รุ่นน้องที่เข้าเคสมาด้วยกัน ลู่หานวางเครื่องมือแล้วเดินออกจากห้องผ่าตัด ส่งเสียงบอกทุกคนว่าจะกลับแล้ว
“ขอบคุณทุกคนมากนะครับ” ประตูอัตโนมัติเปิดออก เสียงกล่าวขอบคุณและคำชื่นชมต่างๆ จากทั้งแพทย์และพยาบาลในห้องผ่าตัดดังขึ้นพร้อมๆกัน ลู่หานเพียงแค่ยิ้มและโค้งให้ เดินไปถอดชุดที่มีคราบเลือด คราบสิ่งคัดหลั่งไว้ในจุด ก้าวไปล้างมือที่ซิงค์ สายตาของเหล่าพยาบาลและแพทย์ฝึกหัดมองตามอย่างปกปิดไม่มิดไม่ได้ทำให้ลู่หานรู้สึกเคอะเขินเพราะชินเสียแล้ว เสียงซุบซิบนินทาที่ตามมาก็เช่นกัน
‘คุณหมอลู่หานหล่อมากเลย เก่งมากด้วย’
‘ใช่ๆ ไม่เคยเห็นเคสไหนที่ผ่าตัดเสร็จภายใน 30 นาที แถมยังไม่มี Bleed แบบนี้’
‘คนหล่อเพอร์เฟคแบบนี้มีแฟนแล้วแน่ๆ’
‘จะว่าไปมีสายโทรเข้ามาหาคุณหมอหลายรอบมากเลย ฉันเห็นสั่นอยู่บนโต๊ะ’
‘เธอได้รับให้มั้ย??’
‘นี่เธอไม่รู้หรือไง! ตอนผ่าตัดหมอลู่หานไม่อนุญาตให้ใครแตะต้องโทรศัพท์เด็ดขาด’
‘โธ่’
‘แต่ฉันว่าแฟนชัวร์!’
‘…’
‘เพราะที่โชว์บนหน้าจอมันเขียนว่า “แมวที่รัก”’
#นมทร
โทรศัพท์ที่ยังสั่นต่อเนื่องตั้งแต่ 5 นาทีที่แล้ว ลู่หานที่กำลังเปลี่ยนชุดอยู่ยกสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุดขึ้นมาดูเมื่อสายเรียกเข้าหยุดไปแล้ว บนหน้าจอแสดงจำนวนคนโทรเข้ามา 20 กว่าสาย ลู่หานหลุดขำและกดรับสายทันทีเมื่อมีสายโทรเข้ามาอีกครั้ง
“ครับ น้องแมว” กรอกเสียงนุ่มลงไปในสายอย่างใจเย็น
[ลู่…เก่อ...ฮึก..กลับ…ม..มา…สัก..ที…อ๊ะ!..] เสียงหวานๆที่ถูกเปล่งออกมาอย่างยากเย็น แทบไม่ได้ศัพท์ ลู่หานยกยิ้มอย่างชอบใจ ใบหน้าหล่อติดหวานมองไปที่นาฬิกาข้อมือเรือนสวยดูเวลาที่แสดงให้เห็นว่าดึกมากแล้ว
“รอก่อนนะครับน้องแมว กำลังไปนะ” ลู่หานรีบก้าวเท้าออกจากห้องผ่าตัด กดลิฟต์ลงไปที่ชั้นใต้ดินที่จอดรถไว้ คนในสายยังคงเปล่งเสียงเร่งให้เขารีบกลับ ลู่หานยังคงยืนรอลิฟต์ เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกจำเป็นต้องวางสาย “ลิฟต์มาแล้วนะ เดี๋ยวถึงบ้านอีกสิบห้านาทีเจอกันนะครับน้องแมว”
“ม…ไม่! อย่า…อย่าวางนะ!!!” ไม่ทันเสียแล้ว เมื่อเสียงหวานที่ครางห้ามช้าไปเสียววินาที สายที่โทรออกถูกวางโดยคนที่เขารักสุดหัวใจ
คิมมินซอกที่อยู่ในห้องสุดหรูหรา เพ้นท์เฮ้าส์ของลู่หานชั้นบนสุด ไร้เสียงรบกวนใดๆ ยกเว้นเสียงหอบครางกระเซ้าของตัวของเขาเองที่ดังไปทั่วทั้งห้องอย่างหน้าไม่อาย
เตียงกว้างขวางขนาดคิงไซส์ที่มีร่างเล็กผิวขาวอมชมพู ร่างเปลือยเปล่าที่สวมซีทรูตัวบางกำลังนั่งบิดไปมาจากความวาบหวาม บนลำคอขาวเนียนมีปลอกคอขนนุ่มติดกระดิ่งสีทอง สวมที่คาดผมหูแมวขนฟูฟ่อง พร้อมถุงมือแมวและถุงน่องขนพองๆ มันยิ่งทำให้คนบนเตียงน่ารักน่าเอ็นดูมากขึ้น และยิ่งทวีความโมเอะเข้าไปอีกเพราะมีหางพองๆ สีขาวสะอาดตาที่โผล่ออกมาจากก้นเล็กๆ
................................................................................................................................................................
“อ๊า..อื้อ…อึก..ฮึก…” ร่างเล็กสั่นเล็กน้อย บิดเร้าไปมา ใบหน้าน่ารักขึ้นสีแดงจัด ตอนนี้ซีทรูตัวบางหลุดไปอยู่เอว ชั้นในตัวบางเบาที่เข้าคู่มากับซีทรูสีดำนั้นปมเชือกข้างๆ กำลังจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่ เพราะคนที่สวมอยู่แทบไม่หยุดนิ่ง ร่างเล็กๆ ดิ้นไปดิ้นมา ครางฮือในลำคอไม่ยอมเปล่งเสียงเต็มที่ มินซอกนั่งหุบขาตัวเองไว้เพราะส่วนอ่อนไหวที่ตื่นตัวอยู่นี้กำลังจะปลดปล่อยบางอย่างออกมา
“ฮือ..มะ..ไม่ไหว..แล้ว..อ๊ะ..อ๊า!” คนตัวบางเกร็งตัวกระตุกสองสามครั้ง น้ำสีขาวขุ่นถูกฉีดเปรอะไปทั่วบริเวณหน้าขา เตียงสีขาวสะอาดตามีรอยน้ำรักอยู่ บ่งบอกได้ว่าคนตัวเล็กคนนี้ไม่ได้ปลดปล่อยเป็นครั้งแรก และไม่มั่นใจว่านี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว
มือเล็กๆ ที่สวมถุงมือแมวอยู่ประคองร่างให้นั่งนิ่งแต่แขนและขาก็อ่อนแรงลงทันที ทำให้ใบหน้าถูลงกับที่นอนขาวสะอาดที่เขาครองอยู่คนเดียว
ถ้าใครมาเห็น Position ที่คนตัวเล็กกำลังทำโดยไม่รู้ตัวอยู่ คนตัวเล็กคงไม่รอด
สัดส่วนที่น่ารัก มินซอกที่กำลังโก้งโค้งเพราะแขนไม่มีแรงแม้จะค้ำยันเตียงต้านแรงโน้มถ่วงได้ เนื้อผ้าซีทรูที่ตอนนี้ไหลไปอยู่ที่ช่วงเอวไม่ได้ปกปิดเม็ดติ่งสีชมพูน่ารักบนหน้าอกที่กำลังชูชันทั้งๆที่ยังไม่มีอะไรไปสัมผัส ก้นน่ารักที่บิดไปบิดมาพร้อมทั้งใบหน้าเล็กๆ มีน้ำตาซึม ปากบางๆ ครางแผ่วเบา เปลือกตาสีไข่มุกถูกหลับไว้ และส่วนอ่อนไหวที่กำลังแข็งขืนขึ้นมาทั้งๆที่ยังไม่มีสิ่งใดสัมผัสเลยสักนิด
แต่ถ้าฟังดูดีๆ…
ภายใต้ความเงียบที่มีเพียงเสียงครางแผ่วเบาของมินซอกแล้ว ยังมีเสียงเครื่องมือกำลังทำงาน
อุปกรณ์ที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมี…
หางแมวที่ถูกสอดใส่ในช่องทางสีอ่อนของคนตัวเล็ก กำลังหน้าที่ของมันตามคำสั่งของเจ้านาย…
เจ้านาย “ลู่หาน” ที่เอารีโมตไปด้วย
“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ…” มินซอกพยายามประคับประคองร่างให้ลุกนั่งอีกครั้ง แต่ระดับการสั่นไหวของไวเบรเตอร์ที่หางแมวกลับแรงขึ้นเรื่อยๆ มือที่สวมถุงมือแมวขยุ้มผ้าปูที่นอนแน่น ใบหน้าน่ารักทำได้เพียงแค่แหงนเงยใบหน้าจากที่นอนก่อนจะขาดอากาศหายใจ ติ่งไตสีชมพูถูกเสียดสีถูไปมากับที่นอนเพราะก้นน่ารักที่มีหางโยกไปโยกมาในท่าที่น่าอาย เหมือนโดนกระแทกใส่จากด้านหลังทั้งๆที่ไม่มีใครแตะต้องก้นขาวๆ นั่นเลย “อ๊ะ…มะ…ไม่นะ…ฮึก…จะ..จะออกอีก…อื๊อออออ…” คนตัวเล็กได้แต่หายใจกอบโกยเอาอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด แก้มใสที่แดงปลั่งเหมือนลูกมะเขือเทศนั้นยังคงน่ารักน่าเอ็นดูน่าแกล้งเหลือเกิน
เสียงหวีดเล็กๆ เกิดขึ้นอีกครั้งพร้อมน้ำรักที่ถูกฉีดพรมไปที่ขาและผ้าปู คนตัวเล็กดันตัวเองขึ้นอีกเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ ประคองให้นั่ง เมื่อนั่งได้ก็ยื้อจะดึงหางนั่นออก แต่กว่าจะประคองให้นั่งได้ต้องใช้เวลานาน และเวลาพวกนั้นเครื่องมือที่ทำงานก็บั่นทอนกำลังวังชาที่ไม่เหลือเรี่ยวแรงให้หาทางเอื้อมมือดึงออกได้
อุปสรรคที่ยากลำบาก และสร้างความสุขไปด้วย
มินซอกได้แต่ปลดปล่อยอยู่แบบนั้น ครั้งแล้วครั้งเล่า คนตัวเล็กเหน็ดเหนื่อยเหลือเกินกับช่วงเวลาที่รอให้ลู่หานกลับมาจากผ่าตัด คนตัวเล็กไม่แม้แต่จะรู้เวลาที่แน่ชัดว่าคนตัวโตผ่าตัดเสร็จเมื่อไหร่ รอจนทนไม่ไหวแล้ว
มินซอกไม่ได้ต้องการ “หางแมว”
มินซอกต้องการ “ของของหาน”
ลมหายใจถูกพรูออกมาจากปากบาง อากาศภายนอกหนาวเย็น แต่ภายในห้องนอนกลับร้อนรุ่มอบอวนไปด้วยฟีโรโมนที่คนตัวเล็กปลดปล่อยออกมาเองโดยไม่ได้ตั้งใจ กลิ่นหอมหวานวนิลาที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวของน้ำรักไม่ได้ทำให้น่ารังเกียจ แต่กลับยิ่งทำให้ห้องนอนแห่งนี้ดูเย้ายวนชวนเสียว และภาพที่เหมือนวิดีโอเอวีบิดเร้าไปมาในห้องนี้ ยิ่งอาจทำให้ผู้พบเห็นแทบคลั่งตาย
และในที่สุดคนตัวเล็กก็กลั้นใจลุกนั่งได้สำเร็จ ถึงแม้ส่วนอ่อนไหวกำลังจะปลดปล่อยอีกครั้ง ร่างเล็กสั่นน้อยๆ มือที่มีขนฟูๆ เอื้อมไปด้านหลัง ใบหน้าน่ารักเบี่ยงซ้ายหันไปมองด้านหลังหวังให้เห็นหางได้ถนัด ในขณะที่มือกำลังจะจับโดนหาง เสียงนุ่มที่ดังขึ้นด้านหลังก็ทำให้มือที่พยายามมาทั้งสี่สิบห้านาทีหยุดชะงัก
“ถ้าดึงออก ผมจะกลับไปผ่าตัด” ลู่หานที่เข้ามาให้ห้องได้ไม่นาน กำลังเห็นพฤติกรรมของคนตัวเล็กว่าจะทำอะไรเอ่ยขึ้น ยืนพิงกรอบประตูกอดอกเอาไว้หลวมๆ ดวงตาที่ใครๆก็บอกว่าเหมือนกวางจ้องมองไปยังร่างเล็กที่กลางเตียง
มินซอกดันร่างกายให้หันไปมองคนตัวสูง ดวงตากลมโตคลอเคล้าน้ำตาดูน่าสงสาร ริมฝีปากบางๆ ที่ครางผละแผ่ว ตอนนี้ใบหน้ากำลังช้อนมองคนตัวสูงให้ได้รู้ว่าต้องการอะไร บนร่างกายไม่มีอะไรที่ปกปิดได้เป็นชิ้นเป็นอัน แม้กระทั่งผ้าห่มนวมผืนใหญ่ยังถูกเขี่ยทิ้งไว้ข้างเตียง คนตัวเล็กพยายามขยับตัวคลานให้มาที่ปลายเตียงใกล้คนตัวสูงมากที่สุด แต่ติดตรงเพราะหางทำให้แรงที่มีหดหายไป เลยจะเอื้อมมือไปคว้าดึงออกอีกรอบโดยลืมไปเสียแล้วว่าเมื่อครู่คนตัวโตได้พูดอะไรไว้
ลู่หานเห็นแบบนั้นก็อยากจะแกล้งเสียหน่อย
“ผมไปล่ะ”
“ไม่นะ!!”
ในจังหวะที่ลู่หานกำลังหมุนตัวเดินออกจากห้อง ร่างบางที่คืบคลานมาถึงปลายเตียงกำลังจะก้าวลงพื้น เมื่อเท้าสัมผัสพรมบนห้อง แรงทั้งหมดที่พยายามมาทั้งหมดหายไปดื้อๆ คนตัวเล็กพลาดท่ากำลังจะตกจากเตียงหลังใหญ่นี้ แต่ลู่หานคว้าทัน ข้อมือบางถูกฉุดดึงขึ้นปะทะกับแผงอกแข็งแรงของคนตัวโตกว่าทันที ลู่หานใช้สองมือช้อนแมวน้อยของเขาให้ลุกขึ้นยืนแล้วอุ้มไปวางไว้บนเตียง เท้าเล็กๆสัมผัสบนเตียงอย่างแผ่วเบา ขาที่สวมถุงน่องสีดำ ตรงขอบถุงน่องเป็นขนฟูๆสีขาวถูกฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ไปมา และขาของมินซอกก็อ่อนอีกครั้ง แต่ฝ่ามือใหญ่ก็สอดรับอุ้มตรงข้อพับขาเอาไว้ทัน มือเล็กๆ ทำได้แค่จับบ่าของคนตัวใหญ่กว่าไว้มั่น
“เป็นไงบ้างครับแมวน้อย คิดถึงผมมั้ย” ลู่หานจ้องใบหน้าน่ารักอย่างถือดี จ้องมองแทบจะกลืนกิน จ้องดวงตา จมูก และริมฝีปากที่สั่นน้อยๆ นั่น
“ซอก..ไม่ไหว..แล้ว..อื๊อ..” ร่างบางยังคงครางเสียงแผ่ว ในเมื่อไวเบรเตอร์ยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง ก้นเล็กๆ ยังส่ายไปมา ก้มมองหน้าลู่หานผู้เป็นที่รักของเขาอย่างต้องการ ใบหน้าอ้อนๆ เหมือนลูกแมวนี้ ที่มีทั้งหูแมว มือแมว และหางแมว มันดูยั่วยวนไปหมด จนลู่หานไม่คิดเลยว่าอานุภาพของไวเบรเตอร์ที่เขาซื้อมาจากเว็บไซต์ลับๆจะมีประสิทธิภาพทั้งทางตรงและทางอ้อมแบบนี้
ลู่หานแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง ตำแหน่งที่เป็นอยู่มันทำให้เขาเป็นต่อมาก ในเมื่อตรงหน้าคือหน้าอกบางที่กระเพื่อมขึ้นลง ติ่งไตสีชมพูชูชันรอสู้ลิ้นของเขานั้น มันทำให้ลู่หานอยากดูด อยากเลีย และอมเอาไว้แทบไม่ต้องรอให้ร่างบางเรียกร้อง
“อ๊า! อ๊ะ…อ๊ะ…อ๊า~” มินซอกหวีดเสียงครางลั่นห้อง และมันดีที่เพ้นท์เฮ้าส์นี้เก็บเสียงได้ดีเยี่ยม รวมทั้งทั้งชั้นนี้คือของลู่หานคนเดียว จึงไม่ต้องอายถ้าจะกลัวใครมาได้ยิน ในเมื่อแค่ยุงยังไม่กล้าบินขึ้นมาถึงชั้นบนนี้ได้เลย
ลิ้นสากแลบเลีย ดูดดึง เสียงดังจวบจาบน่าเกลียด ลิ้นที่ตวัดต้อนสลับกับดูดดึงทำให้มินซอกเสียวซ่านมากกว่าเดิมสิบเท่า โดนเล้าโลมทั้งข้างหน้าและข้างหลัง หางแมวยังทำงาน และส่วนอ่อนไหวก็ยังแข็งขืนแทบจะปลอดปล่อย หน้าอกบางๆ ที่ถูกดูดไปมารู้สึกดีมากกว่าด้านหลังที่โดนหางแมวกระทำ มินซอกจิกมือลงบนลาดไหล่แกร่งนั้น รอยเล็บข่วนถูกขีดลงบนไหล่ที่มีเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนสวมอยู่
“ค..คน..ขี้..โกง…อ๊า..” มินซอกครางเสียงพร่า บอกถึงคนตัวโตในตอนนี้
ลู่หานได้ยินก็หยุดชะงัก ละใบหน้าออกมาจากอกบางที่ตอนนี้แดงเปล่งเหมือนเชอร์รี่สีแดงที่สุกแล้ว ติ่งไตทั้งสองข้างกลายเป็นสีแดงสดที่น่าลิ้มลอง
“ทำไมล่ะครับ” ลู่หานกระชับอ้อมแขนดึงขาที่มีถุงน่องสีดำสวมอยู่เข้ามาใกล้ตัวมากขึ้น พวกเขายังคงอยู่ในท่าที่ลู่หานยืนและมินซอกก็ยืนบนเตียงแต่ถูกดึงข้อพับขาให้เข้ามาใกล้เป็นท่าที่กึ่งนั่งกึ่งยืน
“ก็…” ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังจะพูดเหตุผล ลู่หานปากซุกซนก็ไม่อยู่นิ่ง กัดดึงปมจีสตริงที่ควบคู่กับซีทรูตัวบางให้ปมหลุดออก ไปทีละข้างอย่างช้าๆ ใบหน้าน่ารักเหยเกเมื่อถูกจูบซับไปที่ส่วนอ่อนไหวกลางลำตัว ลู่หานทำให้มินซอกคลั่ง เพราะไม่เพียงแค่หยอกล้อกับติ่งไตบนหน้าอก แต่กลับหยอกล้อกับส่วนที่น่าอายที่สุดสำหรับเขา มินซอกครางลั่นยิ่งขึ้นเมื่อมือซุกซนจับหางแมวที่ตอนนี้กำลังทำงานอยู่ ดึงเข้าดึงออก ใบหน้าน่ารักสะบัดแหงนเงยกรีดร้องความเสียวซาบซ่านที่เกิดขึ้น
“พอ….พอแล้ว…ฮือ…ซอก…มะ..ไม่ไหว..” คนตัวเล็กเอ่ยปากร้องขอ ตอนนี้ยังคงอยู่ในท่าเดิม ลู่หานยกยิ้มอย่างชอบใจ การได้แกล้งร่างบางตรงหน้ามันเป็นความสุขของเขาอย่างหนึ่ง ถึงจะทำให้คนตัวเล็กเสียพลังงานไปบ้าง แต่เพราะความยั่วยวนของคนตรงหน้านี้แหละ จะโทษใครไม่ได้ นอกจากคิมมินซอกจอมยั่วคนนี้เท่านั้น
และแล้วคนตัวเล็กก็ปลดปล่อยอีกครั้ง ใบหน้าน่ารักแหงนเงยสะบัดไปมาแล้วครางเสียงแผ่ว น้ำรักสีขุ่นถูกฉีดออกมาเลอะเสื้อเชิ้ตสีฟ้าที่ลู่หานสวมอยู่ คนตัวเล็กไร้แรงต่อต้านใดๆ พลังกำลังที่แทบไม่มียิ่งหมดไป ร่างทั้งร่างโถมเข้าที่ซอกคอลู่หาน คนตัวโตกว่าจึงต้องช้อนร่างบางนั้นขึ้นมา แล้ววางไว้บนเตียงกว้างตามเดิม
ร่างเล็กยังคงสั่นน้อยๆ กระตุกเป็นพักๆ ใบหน้าหวานหยาดเยิ้มไปด้วยแรงอารมณ์ หมดเรี่ยวแรงที่จะต่อกรกับคนตรงหน้านี้อย่างสิ้นเชิง ปล่อยให้ร่างกายตอบสนองอัตโนมัติกับไวเบรเตอร์ที่กำลังทำงานอยู่ ลู่หานยืนมองร่างเล็กที่บิดเร้าไปมาบนเตียง เสียงครางของมินซอกยิ่งทำให้ความปรารถนาที่จะลิ้มรสสัมผัสปลายลิ้นนั่นมีมากขึ้น
ลู่หานก้าวขาขึ้นคร่อมร่างบางไว้ คนใต้ร่างยังคงบิดไปมา หลับตาพริ้มให้กับอารมณ์ที่ยังถูกปะทุตลอดเวลา ใช้สายตากวาดไล่มองผิวพรรณของคนตัวเล็กทั่วทั้งตัว
“น้องแมวทำไมน่ารักจังเลยครับ” ลู่หานโน้มใบหน้าลง แล้วกดจูบลงบนริมฝีปากเนียนนุ่ม ฝ่ามืออุ่นลูบไล้ไปตามลำตัว คนตัวเล็กที่สะท้านไปตามจุดสัมผัสต่างๆ ยิ่งรู้สึกมากขึ้น เพราะหางแมวก็ยังไม่เอาออก คนข้างบนก็เล้าโลมไม่หยุด ริมฝีปากอุ่นยังรุกล้ำกวาดต้อนลิ้นเล็กๆ ที่ไม่ประสีประสาให้จนมุม มินซอกมือไม้อ่อนไปหมด กำปั้นเล็กๆหวังทุบบ่ากว้างเพื่อให้ปล่อยแต่ทำได้แค่โอนอ่อนไปตามแรงอารมณ์เท่านั้น
เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ริมฝีปากอิ่มที่ถูกดูดดึงจนบวมเจ่อตั้งใจจะเอื้อนเอ่ยบอกคนข้างบนให้หยุด แต่ร่างกายที่ขึ้นสีชมพูทั่วตัวนั้นทรยศจิตใจเหลือเกิน ได้แต่เปร่งเสียงครางน่าอายให้คนตรงหน้าได้ยิ้มกริ่มอย่างพึงพอใจ
มินซอกครางกระเซ้ายิ่งขึ้นเมื่อลู่หานจูบไล้ไปทั่วแผ่นอกบาง หน้าอกแอ่นรับริมฝีปากที่ดูดเม้มติ่งไต สร้างความเสียวซ่านยิ่งขึ้น ใบหน้าน่ารักแหงนเงย ปากบางๆครางไม่หยุด ขยุ้มกลุ่มผมลู่หาน ระบายความวาบหวาม มือกร้านของคนด้านบนสอดลอดโคนขาด้านในคนตัวเล็ก จับหางแมวที่กำลังสั่นไม่หยุดดึงให้หลุดออกมา เสียงหวีดลั่นห้องเมื่อสิ่งที่ต้องการให้เอาออกตลอดได้หลุดไปแล้ว คนตัวเล็กตัวสั่น ร่างเล็กหมดเรี่ยวแรงแล้ว มือไม้อ่อนไปหมด แต่ส่วนกลางลำตัวยังแข็งขืน ลู่หานโน้มใบหน้าเข้าครอบครองส่วนอ่อนไหว มินซอกนิ่วหน้าหวีดเสียงครางลั่นอีกครั้ง ใบหน้าเล็กสะบัดไปมา มือที่สวมถุงมือแมวขยุ้มผ้าปูแน่น
“อ๊ะ...อ๊ะ...อื๊อ…”
และแล้วก็ปลดปล่อย มินซอกน้ำตาไหลพราก ขาเล็กสั่นอย่างห้ามไม่ได้ ลู่หานกลืนน้ำรักที่มินซอกปลดปล่อยจนหมด ยกข้อมือที่มีนาฬากาเรือนสวยอยู่เช็ดริมฝีปากอย่างลวกๆ ผิดวิสัยผู้ชายสุดเนี๊ยบ โดยปกติแล้วถ้าจะออรัลให้ใครคนเก่าของเขานั้น ลู่หานไม่เคยคิดแม้แต่จะทำ แต่สำหรับคนตัวเล็กในอ้อมแขนเขาตอนนี้ เขาคิดว่าเป็นสิ่งที่อยากลิ้มรสมากที่สุด มันทั้งหอมหวานเหมือนกลิ่นตัวที่เขาได้ดอมดมจากคนตัวเล็กคนนี้ทุกครั้ง
เขาเสพติดทั้งกลิ่นและรสชาติแมวน้อยตัวนี้เสียแล้ว
ลู่หานก้มมองน้องแมวตัวน้อยที่ยังนอนสั่น หูแมว มือแมว และถุงน่องคู่สวยยังอยู่ มีเพียงแค่หางเท่านั้นที่ถูกดึงออกไป หน้าอกบางกระเพื่อมขึ้นลง ติ่งไตที่ถูกดูดดึงจนเป็นสีแดงตอนนี้กำลังชูชันเชิญชวนเหลือเกิน
เสียงครางของมินซอกดังขึ้นอีกครั้งเมื่อลู่หานสอดนิ้วที่หล่อเจลหล่อลื่นไว้ ขยับนิ้วเข้าออกเสียงดังก้องไปทั่วห้องผสมผสานกับเสียงหวีดครางของมินซอก และจู่ๆก็เพิ่มจำนวนนิ้วเป็นสามนิ้ว
“อ๊าาาา เจ็บ...ฮึก...ฮือ..อ..เอา..ออก..ไป...นะ..อ๊ะ!!” มินซอกกรีดร้องด้วยความเจ็บ จำนวนนิ้วที่สอดเข้ามามันไม่ใช่เล็ก หางแมวที่มินซอกถูกสอดเข้าช่องทางสีอ่อนยังดูเล็กลงไปถ้าเทียบกับนิ้ว น้ำตาจำนวนมหาศาลไหลออกมาอีก ครางสะอื้นฮักตัวโยน ลืมสิ่งที่ปรารถนาก่อนหน้านี้ทันที เพราะก่อนหน้านี้ลู่หานจะค่อยๆสอดนิ้วทีละนิ้ว มือเล็กๆที่สวมมือแมวปัดป้องดันหน้าอกของลู่หานทันที แต่ลู่หานยังคงกระชับและยกขาคนตัวเล็กไว้ด้วยมือซ้ายไว้ มือขวายังคงค้างอยู่ที่ช่องทางสีอ่อน
“ขอโทษนะครับ...ชู่ว..ไม่ร้องนะ..โอ๋ๆ” ลู่หานค่อยๆ ขยับนิ้วเข้าออกอีกครั้ง จูบซับน้ำตาคนตัวเล็ก กดจูบริมฝีปากบางที่สะอื้นไว้ แลกลิ้นดูดดึงลิ้นเล็กๆ ไว้ เบี่ยงเบนความสนใจของคนตัวเล็กจนสำเร็จ นิ้วยังคงขยับต่อเนื่องไม่หยุด คนตัวเล็กที่เริ่มชิน เสียงสะอื้นเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวานละมุน รวมทั้งช่องทางสีอ่อนที่ตอดรัดนิ้วแน่นตอนนี้เริ่มคลายความตึงเครียดแล้ว ลู่หานถอนนิ้วออกมา ปลดเข็มขัดเส้นงามราคาแพงแล้วเหวี่ยงทิ้งไป รูดซิปกางเกงอามานี่ตัวสวยลง ตอนนี้ภายใต้กางเกงชั้นใน Calvin Klein มีส่วนกลางลำตัวที่กำลังตื่นตัวเต็มที่ ลู่หานรูดรั้งแก่นกลางสองสามครั้งแล้วจ่อไปที่ช่องทางสีอ่อนของคนตัวเล็กที่หอบกระเซ้าด้วยแรงอารมณ์ จับขาเล็กที่ยังมีถุงน่องอยู่ขึ้น ค่อยๆดันแก้นกายเข้าทีละนิด
“อ๊าาาา” ใบหน้าน่ารักครางเสียงหวาน แต่ความใหญ่เกินกว่านิ้วที่วอร์มไว้ทำให้มินซอกน้ำตาไหลพร้อมกรีดร้องด้วยความเจ็บเมื่อลู่หานขยับเข้าออก ลู่หานซี๊ดปากเมื่อความคับแน่นตอดรัดแก่นกลางของเขาจนแทบปลดปล่อย ครั้งไหนๆช่องทางสีอ่อนนี้ก็ยังคับแน่นเหมือนครั้งแรกไม่มีผิด
ลู่หานกลั้นใจ ดันแก่นกลางเข้าออกเนิบนาบ เสียงเนื้อกระทับกันลั่นห้องนอนกว้าง
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อื๊ออ..อ๊ะๆๆ” เมื่อความเจ็บแปรเปลี่ยนเป็นเสียวซ่าน มินซอกครางหวานยิ่งกว่าครั้งไหน แผ่นหลังขาวๆของมินซอกถูไถไปกับที่นอน ลู่หานจึงกระแทกแก่นกลางถี่ยิ่งขึ้น เสียงเนื้อกระทบกันดังต่อเนื่องเหมือนเทปที่กรอซ้ำไปซ้ำมา
ถ้าใครมาได้ยินคง….. (คิดเอง)
ลู่หานยังคงสวมชุดเต็มยศ และมินซอกยังคงมีหูแมว มือแมว ซีทรูตัวบางและถุงน่องเต็มชุด ลู่หานยกยิ้มเมื่อคนตัวเล็กตัวสั่นเหมือนจะปลดปล่อย จึงหยุดการกระทำดื้อๆ
“อ๊ะ..อื๊ออ...ล..ลู่เก่อ...อย่า..อย่า.หยุด..สิ..งื้ออออ..” คนตัวเล็กปรือตามอง เสียงครางเหมือนแมวไม่มีผิด
ลู่หานช้อนร่างบางขึ้น หน้าอกเล็กถูไถกับแผ่นอกของเขาที่ยังสวมชุดอยู่ ตุ่มติ่งไตยังดูน่ารักน่าชัง ตอนนี้คนตัวเล็กอ่อนแรงไปหมด จะจับให้นั่งก็นั่ง ให้นอนก็นอน ลู่หานอุ้มมินซอกให้นั่งทั้งๆที่ส่วนกลางลำตัวของเขายังค้างอยู่ ลู่หานนั่งพิงหัวเตียง มีมินซอกนั่งคร่อมส่วนกลางลำตัวอยู่ ระดับความแข็งยังเท่าเดิมและมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ มินซอกหน้าแดงจัดมากกว่าเดิมเมื่อรู้สึกถึงความคับแน่นของช่องทางที่มากขึ้น
สายตาของลู่หาน ที่จ้องมองมา ทั้งหน้าอก ตุ่มติ่งไตสีแดงๆ ดูเซ็กซี่เย้ายวนมากเพราะมีชุดซีทรูตัวบางปกปิดเอาไว้ ถึงจะแทบไม่ช่วยปกปิดอะไรไว้เลยก็ตาม จีสตริงตัวเล็กที่ถูกลู่หานดึงปมจนหลุดไปแล้วจึงเผยส่วนอ่อนไหวน่ารักนี้จนอยากดูดดึงอีกรอบ มือที่สวมมือแมวอยู่วางแปะตรงหน้าท้องของเขาเอง และขาเล็กที่สวมถุงน่องสีดำมีขนพองๆ องค์ประกอบพวกนี้ทำให้ลู่หานตื่นตัวมากขึ้นอีก
“อ๊าาาา” มินซอกสะบัดหน้าแหงน เมื่อจู่ๆ ลู่หานกระแทกสวนเข้าไม่ทันได้ตั้งตัว
“โยกสิ น้องแมว” ลู่หานวางมือแนบลำตัว คนตัวเล็กตาโต จ้องหน้าลู่หานด้วยความไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน แต่ใบหน้าลู่หานที่จริงจังตอนนี้ ทำให้มินซอกหน้าแดงจัดและแรงอารมณ์ที่กำลังมีตอนนี้จึงเริ่มขยับก้นเล็กๆนั้นลองดู
“อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ะ…” มินซอกขยับก้นขึ้นลง เข่าถูเสียดสีไปกับที่นอนทำให้เป็นรอยสีแดง อายก็อาย อยากก็อยาก มินซอกกัดริมฝีปากกลั้นเสียงครางหน้าอายของตัวเองไว้ แต่แล้วลู่หานก็สวนสะโพกเข้ามาแรงๆ อีกครั้ง
“อ๊าา! กะ..แกล้ง..เหรอ..ฮึก..” มินซอกก้มหัวทุยๆลงอกแกร่ง แรงสะอื้นเบาๆทำให้ลู่หานยกคางมนขึ้นมาแล้วจูบลงไปแรงๆ
“อย่ากลั้นเสียง..อย่ากัดปากตัวเอง..อีกนะ..” ลู่หายบอกแบบนั้นแล้วก็จูบดูดดื่มอีกครั้ง สะโพกยังทำงานกระแทกเบาๆ เข้าออกอยู่ตลอด คนตัวเล็กได้แต่ครางในลำคอเมื่อเสียงที่จะเปล่งถูกดูดไปหมดแล้วจากการจูบของลู่หาน
“อื้ม..อื้อ...ฮะ..ฮ๊าา...อ๊าา...อ๊ะ...อ๊ะ…” พอถอนจูบออกมา เสียงครางหวานแหลมจึงทำงานอีกครั้ง ลู่หานสวนสะโพกถี่ขึ้น แล้วก็หยุดอีกครั้ง จ้องหน้าหวานที่ตอนนี้หอบหายใจเหนื่อย มินซอกรู้ว่าตอนนี้ลู่หานต้องการอะไร จึงเริ่มขยับเอวเองอีกครั้ง
เอวที่ร่อนบนตัวลู่หานนั้นดูงดงามยิ่งกว่าอะไร ไม่มีใครโชคดีได้เท่าเขาอีกแล้ว เพราะคนรักของเขานั้นทั้งน่ารัก เซ็กซี่ และว่าง่าย เหมือนแมวเชื่องๆ ตัวหนึ่งที่คลายความเครียดจากงานได้
ไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียงเท่านั้น…
ถ้าทุกคนได้รู้จัก “น้องแมว” ของลู่หานแล้ว…
คุณต้องหลงรัก เหมือนลู่หาน แน่นอน…
-FIN-
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น